[ad_1]
تمام سرسبزی زیبای آمازون. هر ماهی در اقیانوس آرام. هر میکروب زیر پا. دیگر هر فیل در دشت ، هر گل ، قارچ و میوه ای در مزارع پرواز می کند بیش از مقدار عظیم چیزهای ساخته شده توسط انسان نیست.
برآورد مجموع جرم مواد انسانی نشان می دهد که 2020 سالی است که در آن از وزن خشک ترکیبی هر موجود زنده روی زمین پیشی گرفته ایم.
قبل از اینکه بشر برای شروع شخم زدن مزارع و پرورش دام شروع کند ، به زمان خود برگردید و متوجه خواهید شد که سیاره ما پوشیده از یک زیست کره است که وزن آن حدود 2 10 10 ^ 12 تن است.
به لطف بخش بزرگی از عادت ما در پرورش ، برداشت و ساخت بزرگراه هایی که در گذشته جنگل ها رشد می کردند ، اکنون این رقم به نصف رسیده است.
به گفته تیم کوچکی از محققان محیط زیست از موسسه علوم ویزمن در اسرائیل ، انبوه اشیا-ساخته شده توسط بشر – از آسمان خراش ها گرفته تا دکمه ها – آنقدر رشد کرده است که امسال ممکن است نقطه ای باشد که زیست توده و تولید انبوه با هم همزمان شوند. .
لحظه دقیق این رویداد چشمگیر به این بستگی دارد که چگونه دقیقاً قطعه سنگ یا قطره نفت خام را از یک منبع طبیعی به یک عنصر تولید شده تغییر دهیم.
اما با توجه به اینکه در حال حاضر تقریباً 30 گیگا تن از طبیعت را از کتابخانه های IKEA گرفته تا آپارتمان های مجلل هر ساله (درصدی که از اوایل دهه 1900 هر 20 سال دو برابر می شود) مرتب می کنیم ، ایجاد چنین تاری کافی خواهد بود. به زودی تصادفی
محققان توجه ما را به این لحظه دلگیر در تاریخ به عنوان نمادی از تسلط روزافزون ما بر کره زمین جلب می کنند.
محققان در گزارش خود نوشتند: “فراتر از زیست توده ، هرچه تأثیر جهانی بشریت تسریع می شود ، تعیین کمیت و نظارت بر جریان مادی سیستم اقتصادی-اجتماعی ما ، که به عنوان متابولیسم اقتصادی اقتصادی اجتماعی نیز شناخته می شود ، اهمیت بیشتری پیدا می کند.”
نگرانی در مورد گسترش استعاری کمر جامعه چیز جدیدی نیست. محققان سالهاست که تعداد طمع بشریت برای انرژی و مواد خام را خرد می کنند.
هنگامی که نوبت به محاسبه انبوه منابع مصرفی مجتمع های صنعتی می رسد ، مطالعات قبلی معمولاً تخمین آنها را بر روی بهره وری اولیه متمرکز کرده اند.
این واقعاً تعجب آور نیست. از چیدن جنگل ها برای کشاورزی گرفته تا غارت اقیانوس ها برای ذخایر ماهی ، به طور فزاینده ای متوجه می شویم که گرسنگی ما برای استیک های استخوان T و کنسرو ماهی تن مناسب در آب چشمه هزینه های زیست محیطی زیادی را متحمل می شود.
اگرچه مهم است که بخشهای سبزتر محیط زیست را بخاطر بسپاریم ، اما این مطالعه نشان می دهد که با توجه به کمک زیرساختها به مصرف کل ما ، نباید گرسنگی خاموش شونده برای ماسه ، بتن و آسفالت را نادیده گرفت.
تیم گفت: “توده انسانی ، تجمع آن در این مطالعه مستند شده است ، نه ناشی از ذخایر زیست توده ، بلکه ناشی از تبدیل سنگها و مواد معدنی در مقیاس بزرگ با درجه بالاتر است.”
تجسم اعداد ممکن است دشوار باشد. اگر جرم کل افراد بیش از 300 میلیون تن باشد ، می توانیم بگوییم که هر سال 3.8 تن دیگر وسایل پخت و پز ، جت پرش ، مایکروویو و استخر در حیاط خلوت زمین برای هر یک از ما وجود دارد.
با این وجود همه ما سهیم مساوی در مزایای این رشد نیستیم و همه تأثیر یکسانی بر آن نداریم.
با توجه به اینکه وسواس ما در مورد رشد اقتصادی عامل مهمی در رشد روزافزون مصرف ماست ، کاهش سرعت آن نیاز به بازنگری در مبانی نحوه عملکرد ما به عنوان یک جامعه جهانی دارد.
پیش بینی آینده جنگل خاص تر ، دور از انتظار نیست. اما از آنجا که سال 2020 بعنوان یک تقاطع نمادین در دوره جدیدی از مصرف انسان عمل می کند ، زمان بهتری برای اقدام وجود ندارد.
این مطالعه در طبیعت.
این مقاله در ابتدا توسط ScienceAlert. مقاله اصلی را بخوانید اینجا.
[ad_2]
منبع: khabar-mojo.ir