[ad_1]
در فضا ، هیچ کس نمی تواند صدای جیغ شما را بشنود – یا منفجر شود ، یا در حال سقوط باشد ، یا به آرامی با کهکشان همسایه برخورد کند. اما اکنون ، به لطف جدید “فراصوت داده ها“برنامه ناسا ، شما حداقل می توانید دریابید که برخی از شدیدترین پدیده های جهان وقتی به صدائی که توسط ابزارهای زمینی تبدیل می شود ، تبدیل می شوند.
برای شنیدن این که به نظر می رسد این صدا به چاندرا ناسا مراجعه می کنیم اشعه ایکس مرکز – که به مدت 20 سال کهکشانهای دوردست را با رصدخانه اشعه ایکس چاندرا به تصویر می کشد. (بدیهی است که فقط دیدن شگفتی های فضا کافی نبود.) محققان چاندرا در ابتکار جدید خود ، سه تصویر نمادین را از بایگانی خود برداشتند و فرکانس های مختلف نور را به تن صدا های مختلف ترجمه کردند.
فیلم زیر را روشن کنید سحابی خرچنگ (بقایای ابرنواختر که توسط باد تأمین می شود ستاره نوترونی) در داده های فراصوت سحابی ناسا ، اشعه ایکس (آبی و سفید) توسط ابزارهای برنجی نشان داده می شود. نور نوری (بنفش) توسط سازهای زهی پخش می شود. و نور مادون قرمز (صورتی) توسط بادهای چوبی نشان داده می شود. ارتفاع هر خانواده از سازها از پایین تصویر به بالا افزایش می یابد ، بنابراین بسیاری از آهنگ ها به طور همزمان شنیده می شوند. اصوات به مرکز سحابی نزدیک می شوند ، جایی که یک تپ اختر به سرعت در حال چرخش است و از هر جهت گاز و تشعشع را منفجر می کند. در زیر بشنوید:
متصل: 12 سفر از اشیا hidden پنهان در زودیاک
https://www.youtube.com/watch؟v=DtymxN67eEE
آژانس دو فیلم دیگر منتشر کرد در یک بیانیه. یکی خوشه های خوشه را نشان می دهد – دو خوشه کهکشان به آرامی با یکدیگر برخورد می کنند ، در حدود 3.7 میلیارد سال نوری از زمین. این برخورد اولین شاهد مستقیم از وجود ماده تاریککه باعث می شود کهکشانهای دوردست در دو ناحیه آبی رنگ تصویر از طریق فرایندی موسوم ، بزرگتر و نزدیک به نظر برسند عدسی گرانشی، طبق گفته ناسا. این نواحی آبی با ماده تاریک با کمترین فرکانس های صوتی در فیلم زیر و نور اشعه X با بالاترین فرکانس ها نشان داده می شوند.
https://www.youtube.com/watch؟v=J7STY_H0BEk
فیلم آخر انفجار ابرنواختری به نام Supernova 1987A را نشان می دهد ، نامگذاری شده برای سالی که نور برای اولین بار از ابر بزرگ ماژلانی (کهکشان ماهواره ای با فاصله 168000 سال نوری) به زمین رسیده است. بر خلاف دو ویدیوی دیگر ، که روی تصویر از چپ به راست حرکت می کنند ، این ابرنواختر تاخیر زمانی خاصی دارد. همانطور که محل اتصال به لبه هاله گاز محل جدید پرتاب می شود ، تصویر به تدریج تغییر شکل می دهد تا روند انفجار بین سال های 1999 و 2013 را نشان دهد. هرچه هاله روشن تر باشد ، زمین بلندتر و بلندتر به نظر می رسد. طبق گفته ناسا ، حلقه گاز هنگامی که موج شوک ابرنواختر از آن عبور می کند ، به اوج روشنایی می رسد و در انتهای فیلم به بیشترین و بیشترین ارتفاع منجر می شود.
https://www.youtube.com/watch؟v=t7rMtVctvag
بنابراین اکنون می توانید به دوستان خود بگویید که چگونه یک ابرنواختر ، یک ستاره نوترونی و یک انبوه ماده تاریک به نظر می رسد … به یک معنا ، به هر حال.
در اصل در Live Science منتشر شده است.
[ad_2]
منبع: khabar-mojo.ir