یک مطالعه جدید نشان داده است که میلیاردها لیزر شلیک شده از هلی کوپتر که بر فراز جنگل های آمازون برزیل پرواز می کند ، شبکه گسترده ای از روستاهای متروکه ، گرد و مستطیل شکل را از 1300 تا 1700 کشف کرده است.
تمام روستاهای گرد دارای طرح های کاملاً مشابهی بودند ، با تپه های کشیده مانند ساعت در میدان مرکزی می چرخیدند.
محققان در این تحقیق نوشتند: “این آخرین تپه های کشیده ، وقتی از بالا مشاهده می شوند ، به پرتوهای خورشید شباهت دارند ، که به آنها نام مشترک” Sóis “، واژه پرتغالی” خورشید “را می دهد.
متصل: عکس هایی از آمازون: درختانی که بر جنگل های بارانی تسلط دارند
این کشف بخشی از تمرکز جدید باستان شناسی در آمازون پیش از کلمبیا است. در طول 20 سال گذشته ، محققان آموخته اند که در حاشیه جنوبی جنگل بارانی محل استقرار طیف گسترده ای از فرهنگ های مجسمه سازی خاک بوده است که پیش از ورود اروپایی ها چشم انداز ایجاد کرده اند. طی دهه گذشته ، دانشمندان بقایای به اصطلاح “روستاهای تپه ای” را کشف کرده اند که به شکل دایره یا مستطیل است و توسط شبکه های جاده ای به هم متصل می شوند.
با این حال ، باستان شناسان هنوز به دنبال روستاهای دفن در ایالت آکر برزیل نبوده اند ، بنابراین یک تیم بین المللی از محققان برای کشف منطقه با یک رهبر – یا نور برای کشف و دامنه – همکاری کرده اند. با استفاده از این روش ، میلیاردها لیزر شلیک شده از بالا (در این حالت با هلی کوپتر) به تاج پوشش جنگل بارانی نفوذ کرده و منظره زیر را ترسیم می کنند.
محققان گفتند ، مطالعه لیدار ، همراه با داده های ماهواره ای ، 25 روستای قابل توجه با تل گرد و 11 روستا با تل مستطیل را نشان داد. این تیم اضافه کرد که 15 روستای تپه دیگر بسیار ضعیف است و نمی توان آنها را به صورت گرد یا مستطیل دسته بندی کرد.
دهکده های تپه ای دایره ای شکل دارای قطر متوسط 86 متر (282 فوت) بودند ، در حالی که روستاهای مستطیل شکل با طول متوسط 45 فوت (148 فوت) کوچکتر بودند. تجزیه و تحلیل بیشتر از روستاهای “آفتابی” نشان می دهد که آنها جاده ها را با دقت برنامه ریزی کرده اند. هر روستا با تپه های دایره ای دارای دو “جاده اصلی” گسترده و عمیق (تا 20 فوت یا 6 متر به صورت عرضی) با حاشیه های بلند و “جاده های کوچک” کوچکتر بود که به جریان های مجاور منتهی می شد.
محققان دریافتند كه بیشتر روستاها به هم نزدیك بودند – فقط 4 مایل (4/4 كیلومتر) از هم فاصله داشتند. محققان می گویند ، جاده های اصلی معمولاً یک روستا را به روستای دیگر متصل می کنند و یک شبکه اجتماعی گسترده در جنگل های بارانی ایجاد می کنند.
محققان گفتند که روش متمایز و سازگار محلی که مردم محلی این روستاها را سازماندهی می کنند نشان می دهد که آنها دارای الگوی اجتماعی خاصی برای نحوه سازماندهی جوامع خود هستند. آنها خاطرنشان می کنند که حتی این پیکربندی برای نشان دادن فضا طراحی شده است.
با این وجود ، سیستم پیچیده جاده “برای باستان شناسان آمازون تعجب آور نیست” ، محققان در این مطالعه نوشتند. “شواهد اولیه تاریخی گواهی بر همه گیر بودن شبکه های جاده ای در آمازون است. آنها در روایت قرن شانزدهم از [the Spanish Dominican missionary] فراگ گاسپار د کارواخال ، که جاده های گسترده ای را که از روستاهای رودخانه به داخل کشور منتهی می شود ، مشاهده می کند. محققان افزودند: “بعداً ، در قرن هجدهم ، سرهنگ آنتونیو پیرس د کامپوس” جمعیت عظیم ساکن در منطقه را توصیف کرد ، روستاهایی که از طریق جاده های عریض و گسترده ای به هم متصل شده بودند و به طور مداوم تمیز نگه داشته می شدند.
از فرهنگي كه مردم در اين دهكده هاي تلپايش رواج داشته اند ، اطلاعات كمي در دست است. اما تحقیقات مقدماتی نشان می دهد که ظروف سفالی این فرهنگ نسبت به فرهنگ قبلی “خشن” بوده که به ژئوگلیف ها معروف است و از حدود 400 سال قبل از میلاد تا 950 میلادی در این منطقه زندگی می کرده است. نه
این مطالعه در ماه آوریل در مجله کاربردهای رایانه ای در باستان شناسی، و به تازگی در راز جنگل: پادشاهی گمشده آمازون ، انگلستان ، جایی که سایر اکتشافات باستانی آمازون ، از جمله یک “بوم” کشیده و 8 مایل از هنر راک در کلمبیا ، مربوط به آخرین عصر یخبندان است.
در اصل در Live Science منتشر شده است.
منبع: khabar-mojo.ir