حداقل مرموز ، به طور موقت در حال گردش است زمین ناسا روز چهارشنبه (2 دسامبر) اعلام کرد که این یک سنگ فضایی سرسبز نیست ، بلکه یک شتاب دهنده موشک از دهه 1960 است.
محققان این پیشنهاد را داده اند حداقل ممکن است ساخته دست بشر باشد، اما فقط در این هفته آنها پس از تجزیه و تحلیل از راه دور ترکیب آن در تلسکوپ مادون قرمز ناسا (IRTF) ، آن را تأیید کردند.
در حقیقت ، دانشمندان اندکی پس از آن کشف کردند که یک جسم دست نیافتنی نزدیک به زمین – معروف به 2020 SO – نزدیکترین رویکرد خود را به سیاره ما در روز سه شنبه (1 دسامبر) انجام داد.
متصل: 10 روش برتر برای از بین بردن زمین
با این حال ، 2020 SO برای ماندن در اینجا نیست. حداقلها ماهواره های کوچکی هستند که فقط برای مدت کوتاهی به دور زمین می چرخند. طی چند ماه آینده ، 2020 ، SO در “کره تپه” آویزان خواهد شد – منطقه ای که حدود 930،000 مایل (1.5 میلیون کیلومتر) از زمین امتداد دارد – تا زمانی که از نیروی جاذبه ما نجات یابد و در عوض به دور خورشید بچرخد مارس 2021 ، ناسا در بیانیه ای گزارش می دهد.
ناسا گفت ، حتی اگر 2020 SO در حال ترک محله نزدیک زمین است ، دانشمندان قصد دارند سفرهای آن را برای سالهای آینده ردیابی کنند
این ماه نیست
دانشمندان برای اولین بار SO 2020 را در سپتامبر سال جاری مشاهده کردند ، هنگامی که ستاره شناسان در جستجوی سیارک های نزدیک به زمین در Pan-STARRS1 بودند ، یک تلسکوپ تحقیقاتی با بودجه ناسا در مائوئی هاوایی ، اندازه کوچک و مدار غیرمعمول آن را مشاهده کرد.
آنها به زودی فهمیدند که 2020 SO برای زمین بیگانه نیست. تجزیه و تحلیل مدار آن نشان می دهد که 2020 SO چندین بار در طول دهه های گذشته چندین بار در اطراف سیاره ما چرخیده است ، حتی در سال 1966 با رویکردی کاملاً نزدیک ، نشان می دهد که این یک جسم ساخته شده توسط بشر به فضا پرتاب شده است.
پس از خواندن ضبط شده های پرتاب ناسا ، پل چوداس ، مدیر مرکز تحقیقات اجسام نزدیک زمین CNEOS ناسا ، پیشنهاد کرد که 2020 SO تقویت کننده موشک قنطورس از نقشه بردار 2، یک فضاپیمای پیچ خورده ناسا که قرار بود بی سر و صدا روی ماه فرود بیاید ، اما در عوض در سال 1966 در آنجا سقوط کرد.
برای بررسی این ادعا ، تیمی به سرپرستی ویشنو ردی ، دانشمند سیاره ای از آزمایشگاه ماه و سیارات در دانشگاه آریزونا ، مشاهدات طیفی را با استفاده از IRTF ناسا در جزیره بزرگ هاوایی برای تعیین ترکیب شیمیایی پیگیری کردند. از غریبگی کیهانی (طیف سنجی امواج نور را از قسمت خاصی از طیف الکترومغناطیسی اندازه گیری می کند تا ترکیب سوژه را آشکار کند.)
“به دلیل ضعف شدید این شی بعد [the] ردی در بیانیه ای گفت: “پیش بینی CNEOS شیئی چالش برانگیز برای توصیف آن بود.” ما مشاهدات رنگی را با تلسکوپ بزرگ دو چشمی یا LBT دریافت کردیم ، که نشان می دهد 2020 SO یک سیارک نیست. “
با این حال ، تیم شواهد کافی برای اتصال SO 2020 به Surveyor 2 ندارد. بنابراین محققان یک قدم فراتر رفتند و داده های طیفی خود را با اطلاعات موجود در مورد فولاد ضد زنگ 301 ، ماده حاصل از تقویت کننده های موشک قنطورس در دهه 1960 مقایسه کردند. ردی دریافت ، اما نتایج مطابقت کامل ندارد.
این اختلاف به زودی آشکار شد. تیم ردی فولاد تازه را در آزمایشگاه خود مورد تجزیه و تحلیل قرار داد ، در حالی که 2020 فولاد SO در 54 سال گذشته در برابر شرایط سخت فضا مقاومت کرده است.
ما می دانستیم که اگر می خواهیم سیب ها را با سیب ها مقایسه کنیم ، باید سعی کنیم داده های طیفی را از تقویت کننده موشک دیگری قنطورس که سال ها در مدار زمین بوده است ، بدست آوریم تا ببینیم آیا بهتر است یا نه. از طیف SO برای سال 2020 ، “ردی گفت. “به دلیل سرعت فوق العاده ای که بوسترهای مداری قنطورس در آسمان طی می کنند ، ما می دانستیم که درگیری با IRTF به اندازه کافی دشوار است که یک مجموعه داده قابل اعتماد و قابل اعتماد را بدست آورد.”
فرصتی برای سرانجام حل این معما صبح یکم دسامبر اتفاق افتاد. در آن زمان ، تیم قادر به تقویت آمپلی فایر موشک Centaur D از پرتاب ماهواره ارتباطی به مدار زمین در سال 1971 بود. پس از مقایسه داده های تقویت کننده موشک SO 1971 و 2020 ، تیم با هم مسابقه داد.
ردی گفت: “این نتیجه گیری نتیجه یک تلاش عظیم تیمی بود.” “ما سرانجام توانستیم این رمز و راز را به دلیل کار عالی Pan-STARRS ، Paul Chodas و تیم CNEOS ، LBT ، IRTF و مشاهدات در سراسر جهان حل کنیم.”
در اصل در Live Science منتشر شده است.
منبع: khabar-mojo.ir