[ad_1]
بالاخره یک کهکشان مرموز کوچک ، در فاصله 44 میلیون سال نوری از ما ، اسرار خود را فاش می کند. کهکشان که سال گذشته کشف شد و دارای مقدار کمی تکان دهنده ماده تاریکی است ، کهکشان NGC 1052-DF4 چالش قابل توجهی برای الگوهای تشکیل کهکشان ما به وجود می آورد.
این مدل ها هنوز یک روز دیگر زندگی می کنند. طبق یک مطالعه جدید ، NGC 1052-DF4 در ماده تاریک واقعاً گم شده است – اما فقط به این دلیل که یک کهکشان دیگر در نزدیکی آن را نامگذاری کرده است.
میره مونتس از دانشگاه نیو ساوت ولز در استرالیا و م Instituteسسه علوم تلسکوپ فضایی گفت: ماده تاریک آنجا نیست زیرا قبلاً از بین رفته است.
“ما دریافتیم که جاذبه جاذبه از کهکشان عظیم NGC1035 در نزدیکی ستاره های آن – و ماده تاریک را حذف می کند.”
کشف NGC 1052-DF4 (یا به اختصار DF4) سال گذشته اعلام شد و بلافاصله به یک ترشی نجومی تبدیل شد. این کهکشان دومین کهکشان در نوع خود بود – کهکشان رنگ پریده ، فوق پراکنده یا UDF – که ماده تاریک به شدت تخلیه شده را تشخیص می دهد. اولین مورد NGC 1052-DF2 (DF2) و DF4 تأییدی بر وجود کهکشان هایی با ماده تاریک ناکافی بود.
مسئله این بود که طبق مدلهای فعلی ما در وهله اول ماده تاریک برای تشکیل کهکشانها لازم است.
ما نمی دانیم ماده تاریک چیست و به طور مستقیم نمی توانیم آن را پیدا کنیم ، اما می دانیم که بیشتر کهکشان ها جاذبه بسیار بیشتری از ماده طبیعی و قابل تشخیص خود دارند. توده ای پنهان در جهان وجود دارد که این جذابیت اضافی را ایجاد می کند و بدون آن ، طبق درک ما از تشکیل کهکشان ها ، جاذبه کافی برای فروپاشی ماده و تشکیل کهکشان های کودک وجود نخواهد داشت.
به نظر می رسید که این سوال زمانی به حل و فصل نزدیک می شود که تیمی از فیزیکدانان نجومی دریافتند که DF2 در واقع بسیار نزدیکتر از آن است که تصور می شد. این بدان معنی است که جرم آن بسیار کمتر از محاسبات اصلی است و سهم ماده طبیعی بسیار کمتر است. پس از اتمام محاسبات بر اساس فاصله اصلاح شده ، DF2 دارای مقدار نسبتاً طبیعی ماده تاریک بود.
آنها سپس بر روی DF4 تمرکز کردند. او همچنین بسیار نزدیکتر به نظر می رسید … اما هنوز چیزی درست نبود. سرعت خوشه های ستاره در کهکشان هنوز هم حاکی از آن است که ماده تاریک به مراتب کمتر از حد مجاز است.
دیدن این کهکشان ضعیف بسیار دشوار است ، بنابراین مونتس و همکارانش در بعضی از قدرتمندترین تلسکوپ های جهان وقت رزرو کردند تا ببینند آیا می توانند دلیل آن را بفهمند.
آنها با استفاده از تلسکوپ IAC80 ، Gran Telescopio Canarias و تلسکوپ فضایی هابل دریافتند که ستاره ها از DF4 برداشته می شوند ، با توجه به فعل و انفعال با کهکشان مارپیچی بسیار بزرگتر NGC 1035. این فرایند که بدن بزرگتری به طور گرانشی “می شکند” کوچک ، به عنوان اختلال جزر و مد شناخته می شود.
مونتس گفت: “مقالات اولیه نشان داد کهکشان دارای شکل متقارنی بسیار” آرام “است ، که نشان می دهد هیچ نیروی خارجی آن را مختل نمی کند.”
“اما تصاویر عمیق ما نشان می دهد که این کهکشان در واقع تحت تأثیر کهکشان همسایه خود قرار دارد – فقط در ابتدای تعامل گرفتار شده است. قسمت داخلی کهکشان شکل خود را حفظ می کند ، اما قسمتهای ضعیف و ضعیف آن جایی است که این جزر و مد را مشاهده می کنید tails “: ستاره هایی که قبلاً از کهکشان جدا شده اند.”
مونتس گفت: از آنجا که ماده تاریک کهکشان ها را در هاله بزرگی احاطه کرده است ، این حذف جزر و مد باعث می شود تا بیشتر ماده تاریک کهکشان کوچکتر از قبل از تأثیر بر ستاره ها برداشته شود. ستاره ها شروع به حذف نمی کنند تا زمانی که محتوای ماده تاریک به زیر 10 تا 15 درصد از کل جرم کهکشان برسد.
این مطابق با مشاهدات تیم است. UDF ها معمولاً سهم بالایی از ماده تاریک دارند – حدود 99 درصد از کل جرم کهکشان. در مورد DF4 ، تیم محاسبه کردند که ماده تاریک تنها یک درصد از جرم کل را تشکیل می دهد.
از آنجا که ماده تاریک اساساً چسب گرانشی است که کهکشانها را بهم می چسباند ، این بدان معنی است که زمان DF4 در این جهان نیز محدود است.
ایگناسیو تروخیلو ، اخترفیزیکدان از انستیتوی اخترفیزیک قناری گفت: “با گذشت زمان ، NGC1052-DF4 توسط سیستم بزرگی در اطراف NGC1035 آدم خوار می شود و حداقل برخی از ستارگان آنها آزادانه در اعماق فضا شناور می شوند.”
اما حداقل لازم نیست که برای تشکیل کهکشان به صفحه نقاشی برگردیم.
این مطالعه در مجله نجومی.
این مقاله در ابتدا توسط ScienceAlert. مقاله اصلی را بخوانید اینجا.
[ad_2]
منبع: khabar-mojo.ir