سیاره فراخورشیدی عظیم کشف شده در حوالی یک ستاره دوتایی 336 سال نوری با ما فاصله دارد و می تواند سرنخی از رمز و راز نزدیک به خانه را فراهم کند.
در گوشه و کنار منظومه شمسی، فراتر از نپتون ، گروهی از اجرام آسمانی یخی وجود دارد که به عنوان اشیا extreme فوق ترانس نپتون شناخته می شوند و به طرق غیر منتظره ای حرکت می کنند. برخی از ستاره شناسان بر این باورند که این اجرام به نیروی جاذبه سیاره ای که هنوز تحت رصد نیست معروف است سیاره نهکه در مدار است خیلی خیلی دور. برخی دیگر معتقدند که اشیا strange عجیب و غریب به جاذبه تجمعی دیگر اجسام کوچک و نه یک سیاره بزرگ پاسخ می دهند.
به گفته محققان تلسکوپ فضایی هابل ، کشف جدید سیاره فراخورشیدی به نام HD 106906 b می تواند توضیح دهد که چگونه می توان یک سیاره را تا دورترین منظومه شمسی لگد زد بدون اینکه به طور کامل از آن خارج شود.
متصل: 12 عجیب ترین اجرام جهان
مدار مرموز
این سیاره 11 برابر بزرگتر از مشتری است و اولین بار در سال 2013 کشف شد. با این حال ، تاکنون مدار آن یک رمز و راز بوده است. دلیل آن این است که سیاره فراخورشیدی به طرز دیوانه واری دور از جفت ستاره های مرکز سیستم خود می چرخد: بیش از 730 برابر فاصله بین زمین و خورشید و از آنجا که نیروی جاذبه ستاره ها در این فاصله نسبتاً ضعیف است ، این سیاره به آرامی در حال چرخش است و هر 15000 سال یکبار متحول می شود.
اندازه گیری ها با تلسکوپ فضایی هابل به محققان این امکان را داده است تا این حلزون را که کند حرکت می کند توصیف کنند. آنها دریافتند که مدار از زاویه ای عجیب کشیده و کج است. همچنین خارج از یک دیسک غبارآلود باقی مانده است که به دور زوج ستاره ای می چرخد.
متصل: 10 مکان جالب در منظومه شمسی که دوست داریم از آنها دیدن کنیم
رهبر مطالعه ، میجی نگوین ، ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی ، گفت: “برای تأکید بر اینکه چرا این موضوع عجیب است ، ما فقط می توانیم منظومه شمسی خود را ببینیم و ببینیم که همه سیارات تقریباً در یک صفحه هستند.” در بیانیه ای گفت. “عجیب خواهد بود اگر مثلا مشتری به راحتی 30 درجه به صفحه ای كه هر سیاره دیگری در آن می چرخد متمایل شود. این همه س questionsال را درمورد اینكه چطور HD 106906 b تا اینجا در چنین مدار متمایل قرار دارد ایجاد می كند.”
جاده به سیاره نه
آنچه دانشمندان می گویند اتفاق افتاده است: این سیاره خارج از سیاره کاملا نزدیک به ستارگان خود ، حتی نزدیکتر از خورشید به زمین ، تشکیل شده است. با گذشت زمان ، این لغزش باعث از بین رفتن مدار سیاره فراخورشیدی شد و آن را حتی به ستاره های میزبان نزدیک کرد. با این حال ، مجتمع به جای برخورد در آنها جاذبه زمین از جفت ستاره ای که او سیاره فراخورشیدی را به مدار جدیدی لگد می زند ، این ستاره آن را به فضا می برد. چنین مداری می تواند سیاره فراخورشیدی را به فراتر از محدوده گرانشی ستارگان مهمان نواز خود بفرستد و آن را به کلی از سیستم منهدم کند. اما دقیقاً در همان لحظه ، یک ستاره دیگر از نزدیک سیستم بیگانه عبور کرد و مدار سیاره خارج را تثبیت کرد و از بیرون انداختن آن جلوگیری کرد.
اگر سیاره نهم وجود داشته باشد ، می توانست چیزی مشابه در منظومه شمسی ما رخ دهد. این سیاره فرضی ممکن است در نزدیکی خورشید تشکیل شده باشد تا بتواند توسط گرانش مشتری به انتهای منظومه شمسی لگد شود. یک ستاره در حال عبور می تواند سیاره نه را با فشار دادن سیاره از مشتری به سیارات داخلی منظومه شمسی به طور کامل از پرتاب نجات دهد. پروژه گایا، تلاش آژانس فضایی اروپا ، در تلاش است تا یک نقشه سه بعدی از کهکشان را به موقع بسازد تا به شناسایی چنین تعاملات ستاره ای احتمالی در اوایل تاریخ منظومه شمسی کمک کند.
“مثل اینکه ما یک ماشین زمان برای منظومه شمسی خود داریم که به 4.6 میلیارد سال قبل برمی گردد تا ببیند چه اتفاقی می افتد وقتی منظومه شمسی جوان فعال بود و همه چیز مرتب و مرتب می شد.” ، محقق Paul Callas از دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی در بیانیه ای گفت.
سیاره فراخورشیدی جدید به منجمان اشاره می کند که در یک سیاره 9 ممکن است به دنبال چه چیزی بگردیم. اگر چیزی شبیه HD 106906 b باشد ، باید یک مدار تمایل عجیب و غریب نیز داشته باشد. ستاره شناسان همچنین قصد دارند HD 106906 b خود را با دقت بیشتری مورد بررسی قرار دهند تا بداند چگونه و از کجا شکل گرفته است.
اکتشافات جدید امروز (10 دسامبر) در مجله نجوم.
در اصل در Live Science منتشر شده است.
منبع: khabar-mojo.ir