در دهه 1950 ، هنگامی که ستاره شناس آماتور للاند اس. کوپلند لنز تلسکوپ خود را برای اولین بار بر روی کهکشان دوردست در صورت فلکی دوشیزه ثابت کرد ، مارپیچی شومی را که در غبار غوطه ور است مشاهده کرد. کوپلند – که یک شاعر حرفه ای بود من عاشق نوشتن درباره فضا هستم – مارپیچ را “کهکشان گمشده” نامیدند ، اسمی که حدود 70 سال بعد باقی ماند.
دانشمندان شاعر کمتری این کهکشان را با نام NGC 4535 می شناسند ، یکی از بزرگترین کهکشان ها در حدود 2000 کهکشان خوشه ویرجو ، که در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. هنگامی که از طریق تلسکوپ فضایی هابل ناسا ، که تصویر خیره کننده ای را در بالا ثبت می کند ، مشاهده می شود ، مهی که کهکشان گمشده کوپلند را پنهان کرده بود ناپدید می شود و دریای شلوغ ستارگان را نشان می دهد که تفاوت چندانی با راه شیری.
متصل: 12 شی Trippy پنهان در زودیاک
مانند کهکشان خانگی ما ، کهکشان گمشده نیز یک کهکشان مارپیچی با شبکه است: یک گرداب وسیع از ستارگان با ساختار میله ای مشخص در مرکز طبق گفته ناسا ، رنگ این ستاره ها می تواند کمی از تاریخ کهکشان به ما بگوید.
درخشش زرد برآمدگی مرکزی کهکشان راه را به قدیمی ترین و سردترین شکل گیری ستارگان کهکشان گمشده نشان می دهد ، مقامات ناسا در بیانیه ای نوشتند؛ در همین حال ، ابرهای آبی روشن که در بازوهای مارپیچی کهکشان جمع شده اند ، محل گرمترین و جوانترین ستاره ها را جمع می کنند و گاز و گرد و غبار اطراف آنها را مشتعل می کنند.
امروزه یافتن کهکشان گمشده دشوار نیست (به ویژه برای رصدخانه های شناور مانند هابل). در حقیقت ، بازوهای بلند و ظریف آن را به عنوان کاندیدای اصلی مطالعه ساختار کهکشان های مارپیچی در آورده است. ناسا تصویر فوق را در 11 ژانویه به عنوان بخشی از مطالعه مداوم بر روی 38 کهکشان مارپیچی که در فاصله 75 میلیون سال نوری قرار دارند ، منتشر کرد. زمین. شما می توانید برخی از تصاویر به همان اندازه خیره کننده کهکشان های مارپیچی مجاور را نیز از این مطالعه مشاهده کنید – معروف به فیزیک با وضوح بالا در بررسی نزدیک کهکشانی (PHANGS) – از وب سایت پروژه.
در اصل در Live Science منتشر شده است.
منبع: khabar-mojo.ir