در دهه 1950 ، هنگامی که ستاره شناس آماتور للاند اس. کوپلند لنز تلسکوپ خود را برای اولین بار بر روی کهکشان دوردست در صورت فلکی دوشیزه ثابت کرد ، مارپیچی شومی را که در غبار غوطه ور است مشاهده کرد. کوپلند – که یک شاعر حرفه ای بود من عاشق نوشتن درباره فضا هستم – مارپیچ را “کهکشان گمشده” نامیدند ، اسمی که حدود 70 سال بعد باقی ماند.

دانشمندان شاعر کمتری این کهکشان را با نام NGC 4535 می شناسند ، یکی از بزرگترین کهکشان ها در حدود 2000 کهکشان خوشه ویرجو ، که در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. هنگامی که از طریق تلسکوپ فضایی هابل ناسا ، که تصویر خیره کننده ای را در بالا ثبت می کند ، مشاهده می شود ، مهی که کهکشان گمشده کوپلند را پنهان کرده بود ناپدید می شود و دریای شلوغ ستارگان را نشان می دهد که تفاوت چندانی با راه شیری.