بزرگ سیاه چاله همچنان از طریق شبکه های ستاره شناسان سر می خورد.
تصور می شود سیاه چاله های بزرگ در قلب بیشتر ، که نه همه کهکشان ها ، پنهان شده اند. کهکشان راه شیری ما دارای یک عظیم مانند 4 میلیون خورشید است ، به عنوان مثال ، و M87 – فقط یک سیاهچاله که مستقیماً ساخته شده است – مقیاس عظیم 2.4 میلیارد توده خورشیدی را کج می کند.
کهکشان بزرگ در قلب خوشه آبل 2261 ، که حدود 2.7 میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد ، باید حتی یک سیاهچاله مرکزی بزرگتر نیز داشته باشد – هیولایی با وزن 3 تا 100 میلیارد خورشید ، ستاره شناسان از جدول برآورد می کنند. کهکشان اما این جسم عجیب و غریب تاکنون از کشف نجات یافته است.
متصل: اولین تصاویر تاریخی سیاهچاله نشان می دهد که حق انیشتین است (دوباره)
به عنوان مثال ، محققان قبلاً با استفاده از داده های جمع آوری شده توسط ناسا ، پرتوهای ایکس را که از مرکز کهکشان نشأت می گیرد ، جستجو کرده اند. رصدخانه اشعه ایکس چاندرا در سال 1999 و 2004. اشعه ایکس یک سیاهچاله بالقوه است: از آنجا که مواد وارد فک سیاهچاله می شود ، بسیار شتاب گرفته و گرم می شود و اشعه ایکس با انرژی بسیار زیاد منتشر می کند. اما این شکار هیچ چیز را ثابت نکرد.
اکنون یک مطالعه جدید با استفاده از مشاهدات چاندرا از سال 2018 ، تحقیقات عمیق تری را برای پرتوهای X در همان کهکشان انجام داده است. و این تلاش جدید نه تنها مرکز کهکشان را جستجو نکرده است. وی همچنین احتمال سقوط سیاهچاله به مناطق داخلی را پس از یک هیولا در نظر گرفت همجوشی کهکشانی.
هنگامی که سیاهچاله ها و سایر اشیا massive عظیم با هم برخورد می کنند ، امواج را به فضا-زمان که به اصطلاح معروف است خارج می کنند امواج گرانشی. دانشمندان می گویند ، اگر امواج ساطع شده از هر جهت متقارن نباشند ، در نهایت می توانند سیاهچاله فوق جرم ذوب شده را از مرکز کهکشان تازه گسترش یافته دور کنند.
چنین سیاه چاله های “عقب نشینی” صرفاً موجوداتی فرضی هستند؛ تاکنون هیچ کس متوجه نشده است. در حقیقت ، “معلوم نیست که سیاهچاله های بزرگ حتی به اندازه کافی نزدیک شده اند تا امواج گرانشی تولید کنند و ادغام شوند. مقامات ناسا در این باره نوشتند: “تاکنون ستاره شناسان فقط ادغام سیاهچاله های بسیار کوچکتر را بررسی کرده اند.” بیانیه برای مطالعه جدید.
آنها اضافه كردند: “کشف عقب نشینی سیاهچاله های عظیم ، دانشمندان را به استفاده و توسعه رصدخانه ها برای جستجوی امواج گرانشی ناشی از ادغام سیاهچاله های بزرگ” ترغیب می كند.
محققان می گویند کهکشان مرکزی Abell 2261 شکارگاه خوبی برای چنین تک شاخ است ، زیرا چندین نشانه احتمالی ادغام چشمگیر را به همراه دارد. به عنوان مثال ، مشاهدات از تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ زمینی سوبارو نشان می دهد که هسته آن ، منطقه ای با بیشترین تراکم ستاره ، است خیلی بزرگتر از حد انتظار برای یک کهکشان اندازه آن مقامات ناسا می نویسند و متراکم ترین منطقه ستاره ای حدود 2000 سال نوری از مرکز کهکشان فاصله دارد – “به طرز حیرت انگیزی دور”.
در یک مطالعه جدید ، تیمی به سرپرستی کایهن گولتکین از دانشگاه میشیگان دریافتند که متراکم ترین غلظت گاز گرم در مناطق مرکزی کهکشان نیست. اما داده های Chandra هیچ منبع اشعه ایکس قابل توجهی را نشان نداد ، نه در هسته کهکشان و نه در خوشه های بزرگ ستاره های دورتر. بنابراین رمز و راز سیاه چاله ابر عظیم گمشده همچنان ادامه دارد.
این رمز و راز توسط جانشین هابل ، ناسا بزرگ و قدرتمند قابل حل است تلسکوپ فضایی جیمز وب، که باید در اکتبر 2021 شروع شود.
مقامات ناسا نوشتند ، اگر جیمز وب متوجه سیاهچاله ای در قلب كهكشان یا یكی از خوشه های بزرگ ستاره ای آن نشود ، “پس بهترین توضیح این است كه سیاهچاله از مركز كهكشان فاصله گرفته است.”
مطالعه جدید برای چاپ در مجله ای از انجمن نجوم آمریکا پذیرفته شده است. می توانید آن را به صورت رایگان در سایت آنلاین چاپ آنلاین بخوانید arXiv.org.
مایک وال نویسنده “اونجا“(انتشارات Grand Central ، 2018 ؛ توسط کارل تیت به تصویر کشیده شده است) ، کتابی در مورد جستجوی زندگی فرازمینی. آن را در Twittermichaeldwall دنبال کنید. ما را در Twitter @ Spacedotcom یا Facebook دنبال کنید.
منبع: khabar-mojo.ir