پدیده مرموز ، شفق مانند نامیده می شود استیو فقط کمی عجیب تر
اگر STEVE (مخفف Strong افزایش در میزان انتشار گرما) را با نام نمی دانید ، ممکن است آن را از عکس ها بشناسید. برخلاف جنوب بدنام و چراغ های قطبی، که آسمان را در گردابهای سبز اثیری نزدیک قطب های مغناطیسی زمین می پوشاند ، STEVE به عنوان یک باند نور سفید بنفش ظاهر می شود که به صورت مورب به سمت افق متمایل می شود و صدها مایل در جو کشیده می شود. ممکن است از درخشش معمول نزدیک به خط استوا به نظر برسد و غالباً با “حصار پیستون” از نقاط سبز دندانه دار همراه با رقص همراه است.
هیچ کس نمی داند چه چیزی باعث استیو می شود ، اما دانشمندان اتفاق نظر دارند که این فقط یک درخشش نیست. شفق قطبی هنگامی رخ می دهد که ذرات باردار خورشید در فضا شناور شده و در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین منفجر شوند. در همین حال ، استیو رودخانه ای از گاز داغ و آشفته است که با وجود این هوای آفتابی رخ می دهد. محققان گمان می کنند که این ممکن است نتیجه برخی روند طبیعی در باشد یون کره – سطح جو زمین ، که بین 50 تا 600 مایل (80 تا 1000 کیلومتر) بالاتر از سطح زمین ، دقیقاً زیر سیاره امتداد دارد میدان مغناطیسی.
متصل: اینفوگرافی ها: جو زمین ، بالا به پایین
اکنون یکی از ویژگی های تازه کشف شده STEVE ، که فقط در یونوسفر تحتانی ظاهر می شود ، دانشمندان را برای نورهای اثیری متحیر می کند. در تحقیقی که 1 اکتبر در ژورنال منتشر شده است پیشرفت های AGUمحققان ناسا صدها ساعت فیلم STEVE ضبط شده توسط دانشمندان غیرنظامی را در جستجوی ساختار جدید عجیب و غریبی که آنها “راه راه” نامیده اند ، بررسی کرده اند. این تکه های کوچک چراغ سبز گاهی اوقات دیده می شود که از پایین ستونهای سبز STEVE به صورت افقی امتداد می یابند ، قبل از اینکه از بین بروند ، حدود 20 تا 30 ثانیه به عقب می پیچند.
راه راه دقیقاً چیست؟ مثل همه چیز ، استیو واقعاً کسی را نمی شناسد. اما سند جدید برخی از ویژگی های اصلی را بیان می کند. برای مبتدیان ، ظاهر راه راه و لوله مانند می تواند یک توهم نوری باشد. طبق گفته محققان ، این نوارها بیشتر مانند نقاط نوری كوچك رفتار می كنند كه به دلیل تاری شدن حركت برای ما كشیده می شوند.
تیم تحقیق دریافت که هر نوار ارتباط فیزیکی با ساختار حصار پیست مشترک دارد و هر یک در امتداد همان خطوط میدان مغناطیسی حرکت می کنند. راه راه نیز به نظر می رسد که در آن ضربه زننده آنها تشکیل می دهند. طبق محاسبات این تیم ، نوارها فقط در یونوسفر بین 62 تا 68 مایل (100 تا 110 کیلومتر) بالاتر از زمین کم ظاهر می شوند. محققان در این تحقیق نوشتند که این گروهها “مشخصه نوری با کمترین ارتفاع و کمترین مقیاس مرتبط با STEVE” است.
یک سرنخ از منشا راه راه ها از رنگ سبز آنها ناشی می شود که یکسان با رنگ حصار STEVE است. به گفته محققان ، این طول موج سبز خاص با انتشار هسته ای در ارتباط است اکسیژن در جو این تیم نوشت ، احتمالاً ذرات آشفته STEVE با هم برخورد کرده و به سرعت اکسیژن اطراف را گرم می کنند ، چراغهای سبز کوچکی در آسمان ایجاد می کنند که با خاموش شدن آرام آنها در زیر حصار پیگیری می شوند.
یا شاید نه نوارهای STIV به قدری در علم جدید هستند که این مقاله احتمالاً فقط نوک کوه یخ است و نویسنده آن الیزابت مک دونالد ، دانشمند فضایی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرینبلت ، مریلند است. در بیانیه ای گفت. این عمق عدم اطمینان متناسب با دوره STIV است که برای اولین بار توسط دانشمندان غیرنظامی در جولای 2016 به آسمان کانادا گزارش شد. ستاره شناسان همچنان به مشاهدات عکاسان غیر نظامی و ستاره های دریایی اعتماد می کنند – زمان آنها و شور می تواند از دانشمندان پیشی بگیرد – برای باز کردن رودخانه مرموز نور در جو ما.
در اصل در Live Science منتشر شده است.
منبع: khabar-mojo.ir